Rekrutacja kadry medycznej do szpitala tymczasowego

Wojewoda Lubelski
poszukuje kadry medycznej gotowej do podjęcia pracy
w organizowanym szpitalu tymczasowym dla pacjentów chorych na covid-19
z terenu województwa lubelskiego

 W związku z eskalacją epidemii choroby wywołanej wirusem SARS–CoV–2, zaistniała konieczność podjęcia na terenie całego kraju działań na niespotykaną dotąd skalę i przyjęcia niestandardowych rozwiązań. Jednym z nich jest tworzenie szpitali tymczasowych. Obecnie w wielu placówkach opieki zdrowotnej występują niedobory łóżek oraz kadry medycznej. Rosnąca liczba chorych w powiązaniu z czasowym wyłączeniem z pracy personelu medycznego, spowodowanym chorobami, izolacją lub kwarantanną, pomimo wielkiego wysiłku i poświęcenia czynnych pracowników oraz społecznej solidarności, prowadzi do trudnej sytuacji w zakresie opieki nad pacjentami.

 Wychodząc naprzeciw konieczności zabezpieczenia potrzeb zdrowotnych mieszkańców województwa lubelskiego oraz realizując misję wyznaczoną przez Rząd RP, Wojewoda Lubelski PILNIE poszukuje osób gotowych do podjęcia pracy w organizowanym w Lublinie szpitalu tymczasowym dla pacjentów chorych na covid-19, przede wszystkim z wykształceniem medycznym i doświadczeniem zawodowym w podmiotach leczniczych systemu ochrony zdrowia.

W szczególności poszukuje się następujących lekarzy specjalistów lub lekarzy kończących szkolenie specjalistyczne w zakresie: 

• anestezjologii i intensywnej terapii,
• chorób wewnętrznych ze szczególnym uwzględnieniem pneumonologii,
• medycyny ratunkowej,
• wszystkich dziedzin chirurgicznych – szczególnie pożądani są lekarze chirurdzy posiadający podstawowe umiejętności obsługi respiratora,
• neonatologii posiadający umiejętności obsługi respiratora,
• neurologii,
• medycyny rodzinnej.

 Ponadto poszukuje się personelu pielęgniarskiego celem udzielania świadczeń zdrowotnych z zakresu:

• anestezjologii i intensywnej opieki medycznej,
• chorób wewnętrznych ze szczególnym uwzględnieniem pneumonologii,
• chirurgii,
• neurologii,
• medycyny ratunkowej.

 Zakres obowiązków związanych z pracą w szpitalu tymczasowym będzie określany w zależności
od specjalizacji oraz zakresu umiejętności deklarowanej po przyjęciu do pracy.

NAJWAŻNIEJSZE INFORMACJE DOTYCZĄCE SKIEROWANIA DO PRACY W SZPITALU TYMCZASOWYM

 1. Kto i na jakiej podstawie prawnej kieruje osoby do pracy?

 Podstawą do skierowania do pracy przy zwalczaniu epidemii jest art. 47 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz.U. z 2020 r. poz. 1845 t.j.).
Decyzję o skierowaniu do pracy przy zwalczaniu epidemii na terenie województwa, w którym osoba skierowana posiada miejsce pobytu lub jest zatrudniona, wydaje właściwy Wojewoda, a w razie skierowania do pracy na obszarze innego województwa - minister właściwy do spraw zdrowia.

 2. Kogo można skierować do pracy?

 Do pracy przy zwalczaniu epidemii mogą zostać skierowani pracownicy podmiotów leczniczych, osoby wykonujące zawody medyczne oraz osoby, z którymi podpisano umowy na wykonywanie świadczeń zdrowotnych, a także inne osoby, jeżeli ich skierowanie jest uzasadnione aktualnymi potrzebami podmiotów kierujących zwalczaniem epidemii.

 3. Kto nie podlega skierowaniu do pracy?

 Skierowaniu do pracy niosącej ryzyko zakażenia przy zwalczaniu epidemii nie podlegają:

• osoby, które nie ukończyły 18 lat bądź ukończyły 60 lat;
• kobiety w ciąży;
• osoby samotnie wychowujące dziecko w wieku do 18 lat;
• osoby wychowujące dziecko w wieku do 14 lat;
• osoby wychowujące dziecko z orzeczeniem o niepełnosprawności lub orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego;
• osoby, u których orzeczono częściową lub całkowitą niezdolność do pracy;
• inwalidzi i osoby z orzeczonymi chorobami przewlekłymi, na których przebieg ma wpływ zakażenie lub zachorowanie na chorobę zakaźną będącą przyczyną epidemii lub orzeczona choroba przewlekła ma wpływ na przebieg lub zachorowanie na chorobę zakaźną;
• osoby, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 152), oraz posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej.

 Ponadto w przypadku, gdy dziecko w wieku powyżej 14 lat jest wychowywane przez dwoje osób, którym przysługuje władza rodzicielska, do pracy przy zwalczaniu epidemii może zostać skierowana wyłącznie jedna z nich.

 4. Czy osobie skierowanej do pracy przysługuje wynagrodzenie za pracę w podmiocie, do którego została skierowana i w jakiej wysokości?

 Aktualnie osobie skierowanej do pracy przy zwalczaniu epidemii przysługuje wynagrodzenie zasadnicze w wysokości nie niższej niż 150 proc. przeciętnego wynagrodzenia zasadniczego przewidzianego na danym stanowisku pracy w zakładzie wskazanym w tej decyzji lub w innym podobnym zakładzie, jeżeli w zakładzie wskazanym nie ma takiego stanowiska.

W związku z przyjęciem w dniu 22 października 2020 r. przez Sejm RP nowelizacji ustawy o zmianie niektórych ustaw w związku z przeciwdziałaniem sytuacjom kryzysowym związanym z wystąpieniem COVID-19 (ustawa jest nadal procedowana), planowane jest podwyższenie pensji personelu medycznego skierowanego przez Wojewodę do 200 proc. z dotychczasowego 150 proc. przeciętnego wynagrodzenia zasadniczego przewidzianego na danym stanowisku pracy.

Wynagrodzenie nie może być niższe niż wynagrodzenie, które osoba skierowana do pracy
przy zwalczaniu epidemii otrzymała w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym wydana została decyzja o skierowaniu jej do pracy przy zwalczaniu epidemii.

 5. Na jakiej podstawie osoba skierowana wykonuje pracę w podmiocie, do którego została skierowana?

 Podmiot leczniczy lub jednostka organizacyjna, wskazana w decyzji o skierowaniu do pracy, nawiązują z osobą skierowaną do pracy stosunek pracy na czas wykonywania określonej pracy, na okres nie dłuższy niż wskazany w decyzji.

 6. Jakie inne, poza wynagrodzenie za pracę, świadczenia przysługują osobie skierowanej do pracy?

 Osobie skierowanej do pracy przy zwalczaniu epidemii przysługuje zwrot kosztów przejazdu, zakwaterowania i wyżywienia, na zasadach określonych w przepisach o ustalaniu oraz wysokości należności przysługującej pracownikom państwowych jednostek z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju. Zwrot kosztów z tytułu zakwaterowania lub wyżywienia nie przysługuje w przypadku zapewnienia w miejscu wykonywania pracy bezpłatnego zakwaterowania lub wyżywienia.

 7. Czy osobie skierowanej do pracy przysługuje urlop u dotychczasowego pracodawcy?

 Tak, osobie skierowanej do pracy przy zwalczaniu epidemii dotychczasowy pracodawca jest obowiązany udzielić urlopu bezpłatnego na czas określony w decyzji o skierowaniu do pracy. Okres urlopu bezpłatnego zalicza się do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze u tego pracodawcy.

 8. Czy osoba, która nie podlega skierowaniu do pracy, może zostać skierowana na własną prośbę?

 Tak, osoba, która znajduje się w kategorii osób, które nie podlegają kierowaniu do pracy (pkt 3), może zgłosić się dobrowolnie do pracy na podstawie skierowania. Taka osoba zostanie skierowana do pracy jeżeli podpisze oświadczenie, w którym wyrazi zgodę na skierowanie do pracy.

 9. Na jaki okres czasu Wojewoda może skierować do pracy?

 Decyzja o skierowaniu do pracy przy zwalczaniu epidemii stwarza obowiązek pracy przez okres
do 3 miesięcy w podmiocie leczniczym lub w innej jednostce organizacyjnej wskazanych w decyzji.

 10. Czy można odwołać się od decyzji Wojewody o skierowaniu do pracy?

 Skierowanie do pracy przy zwalczaniu epidemii następuje w drodze decyzji. Od decyzji Wojewody przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw zdrowia. Wniesienie środka odwoławczego nie wstrzymuje wykonania decyzji, co oznacza, że pomimo wniesienia odwołania należy stawić się
do pracy w miejscu i czasie wskazanym w decyzji.

 11. Czy osoba kierowana do pracy musi dostać decyzję na piśmie?

 Decyzje o skierowaniu do pracy mogą być przekazywane w każdy możliwy sposób zapewniający dotarcie decyzji do adresata, w tym ustnie. Ponadto decyzje te nie wymagają uzasadnienia.
Jednocześnie decyzje przekazane w sposób inny niż na piśmie, są następnie doręczane na piśmie
po ustaniu przyczyn uniemożliwiających doręczenie w ten sposób.

 12. Czy osobie skierowanej do pracy przy zwalczaniu epidemii przysługuje ochrona przed wypowiedzeniem umowy o pracę u dotychczasowego pracodawcy?

 Przez czas trwania obowiązku pracy, z osobą skierowaną do pracy przy zwalczaniu epidemii nie może być rozwiązany dotychczasowy stosunek pracy ani nie może być dokonane wypowiedzenie umowy o pracę, chyba że istnieje podstawa do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika albo w przypadku zmiany lub uchylenia decyzji.

 13. Jakie konsekwencje grożą za niepodporządkowanie się decyzji o skierowaniu do pracy?

 Osoba, która nie wykonuje decyzji o skierowaniu do pracy przy zapobieganiu oraz zwalczaniu epidemii, podlega karze grzywny w wysokości do 5 tys. zł oraz karze administracyjnej od 5 tys. zł do 30 tys. zł. Ponadto na osobę, która w stanie zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii nie wykonuje decyzji o skierowaniu do pracy, może zostać nałożona kara pieniężna w wysokości od 5 tys. zł do 30 tys. zł.

Inauguracja roku szkolnego 2020/2021

Klasa I

godzina 8:30 sala gimnastyczna

Klasa II

godzina 9:00 – 9:30 sala nr 1

Klasa III

godzina 9:10 – 9:40 sala nr 2

Klasa IV

godzina 9:20 – 9:50 sala nr 5

Klasa V

godzina 9:30 – 10:00 sala nr 4

Klasa VI

godzina 9:40 – 10:10 sala nr 6

Klasa VII

godzina 10:00 – 10:30 sala nr 5

Klasa VIII

godzina 10:10 – 10:40 sala nr 4

Szanowni Państwo,

wszyscy obecnie znaleźliśmy się w nieoczekiwanej i trudnej dla nas sytuacji. Wymaga ona dużej ilości wyrzeczeń, ogranicza nasze swobody, budzi niepokój o dziś ale i o naszą przyszłość. Jednocześnie mobilizuje nas do wzajemnej pomocy, solidarności i empatii której przejawy można zauważyć na każdym kroku. W tak nowej sytuacji nie wiemy często jak się zachować, potrzebujemy wówczas rozmów, które mają ogromne znaczenie. Rozmowa z bliskimi w domu, w internecie lub telefonicznej. My również chcemy oferować naszą pomoc, ponieważ wiemy jak ogromne znaczenie ma moc rozmowy, jak może być kojąca i lecząca.

Zapraszamy Państwa do kontaktu telefonicznego bądź mailowego

Psycholog&Pedagog szkolny

Paulina Staszczak -Janczarek (psycholog, psychoterapeuta)

 Szanowni Państwo.

W związku z przejściem szkoły w tryb online zamieszczam rekomendacje dotyczące zdrowia psychicznego. To nietypowa sytuacja dla Państwa i dzieci.
Zachowanie spokoju będzie miało duży wpływ na odporność zarówno psychiczną jak i fizyczną.
Oczywiście, różnimy się między sobą i różnią się też nasze dzieci. Są takie (i mam nadzieję, że jest ich większość), które w obecnej sytuacji czują pewne podekscytowanie, ciekawość, a nawet radość (no w końcu nie trzeba chodzić do szkoły i tyle nowych ciekawych rzeczy dzieje się wokół).
Są jednak i takie, które z dużym niepokojem i lękiem stale sprawdzają portale informacyjne, dopytują dorosłych, poszukują informacji o zagrożeniu. Jeszcze inne, mówią: dość! - już nie mogą oglądać, słuchać, czytać i rozmawiać na temat zagrożenia koronawirusem. Wszystkie, nawet te szczęśliwe, z różnym natężeniem i częstotliwością odczuwają nieprzyjemne uczucia. Boją się.....
Ten strach, zupełnie zrozumiały w obecnej sytuacji, wymaga zaopiekowania przez nas dorosłych!

Udostępniam kilka ogólnych wskazówek profilaktyki zdrowia psychicznego

1. OBSERWUJMY - siebie i dzieci.
Nie tylko pod kątem infekcji, ale i tego jak emocjonalnie radzimy sobie z otaczającą rzeczywistością. Jakie jest nasze dziecko? Jak reaguje na tę sytuację, jak reaguje na nas? Czy dopytuje? Czy unika rozmów?
Czy sądzi, że musi nas chronić i robi dobrą minę do złej gry? Czy może (przynajmniej na razie) wygląda na to, że sytuacja go nie przeciąża? A jak my się zachowujemy?
Czy epidemia, zagrożenie jest stale obecne w naszych rozmowach?
Czy nieustannie sprawdzam wiadomości?
Czy może unikam tematu i nie chcemy o tym rozmawiać?
Jak nasza postawa działa na syna czy córkę?

2. BĄDŹMY GOTOWI DO ROZMOWY
- Przygotujmy sobie zestaw 3-4 rzetelnych faktów, którymi możemy się z naszym dzieckiem podzielić. Czasem trzeba będzie powtórzyć je wielokrotnie - dzieci lubią upewniać się, że nie ściemniamy.
- Bądźmy w tych rozmowach spokojni, opanowani i rzeczowi. Jeśli sami jesteśmy kłębkiem nerwów i mimo szczerych chęci nie udaje się nam zachować spokoju, zastanówmy się, kto z naszego otoczenia mógłby taką rozmowę przeprowadzić?
Może wujek ratownik, pielęgniarz, ciocia lekarka czy nauczycielka biologii? Ustalmy z nimi wcześniej, czego potrzebujemy i jak chcielibyśmy, aby taka rozmowa wyglądała. Fajnie jeśli jest to bliska dla naszego dziecka osoba, do której ma zaufanie, którą lubi.
- Zachęcamy do korzystania z rozmów z naszym pedagogiem i psychologiem szkolnym poprzez porady telefoniczne bądź mailowe;

a) Paulina Staszczak-Janczarek (psycholog) 509-035-723, e-mail: Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć.

b) Izabela Świętochowska (pedagog) przez dziennik elektroniczny

3. MÓWMY SZCZERZE NIE WIEM
- Ile to będzie trwało? Czy wszyscy zachorujemy?
Kto pierwszy umrze z naszej rodziny? Takie pytania mogą szokować, złościć.

Po pierwsze, zachęcam do tego by cieszyć się, że dzieci traktują nas jako ważne źródło informacji, mają do nas zaufanie. Czasem możemy ostudzić różne niepokoje, jednak na niektóre pytania nie znamy przecież odpowiedzi (nikt z nas nie wie, ile będzie trwała ta sytuacja).
I o tej swojej niewiedzy warto szczerze mówić.
Choć część rodziców/nauczycieli/opiekunów się tego obawia, ta szczerość buduje zaufanie!

4. ROZMAWIAJMY JAK RADZIĆ SOBIE Z LĘKIEM
- To bardzo ważna wiedza! Opowiedzmy dzieciom,co my robimy, żeby trudne myśli nie zapanowały niepodzielnie w naszej głowie (czytanie książek, oglądanie komedii, gry). Pytajmy, co im pomaga? - Dzieci są w tym bardzo kreatywne i mogą nas zaskoczyć super pomysłami, z których i my możemy korzystać.
- Zastanówmy się, co możemy wspólnie robić, aby zachować dobry nastrój.
- Szczerze rozmawiajmy o tym, że i my dorośli przeżywamy trudne emocje ale znamy sposoby, aby z nimi sobie radzić!
W tych rozmowach ważne jest zachęcanie do tropienia lęków niewypowiedzianych
- Czasem to co dzieci mają w głowie jest duuużo straszniejsze od rzeczywistości! Kiedy taki lęk ujrzy światło dzienne, traci na swojej mocy no i można się nim zaopiekować (to trochę jak z koszmarami sennymi). Jeśli to jest możliwe, dajmy dziecku czas na płacz, złość i inne trudne emocje.

5. WSKAZUJMY NA CZASOWOŚĆ PEWNYCH OGRANICZEŃ CZY ROZWIĄZAŃ
- Szczególnie dla nastolatków, obecna sytuacja może być bardzo trudna. Mogą mieć poczucie zamachu na ich podstawowe prawa i ograniczanie wolności. Rozmawiajmy z nimi o tym. Pokazujmy czemu te ograniczenia mają służyć.

6. BĄDŹMY ODPOWIEDZIALNI
- Ta sytuacja może być świetną lekcją empatii, wrażliwości i właśnie odpowiedzialności za siebie nawzajem . Nasze zachowania przecież przekładają się bezpośrednio na rozprzestrzenianie wirusa, a więc na życie i zdrowie innych ludzi.
Rozmawiajmy o tym z naszymi dziećmi!

7. NIE OSZUKUJMY - starajmy się być spokojni .
- Nie panikujmy. Jednak kiedy rozmawiamy o rzeczach trudnych, ulegamy emocjom a przyłapuje nas na tym młody człowiek i zadaje pytanie, co się stało?
To nie odpowiadajmy NIC! Takie ucinanie rozmowy, tworzenie tajemnic, jest pożywką do karmienia lęków. Ochłońmy i nawet jeśli nie od razu, wyjaśnimy dziecku, (czasem wystarczy ogólnie: np. ...ta stała obecność informacji o wirusie mnie złości, martwi czy niepokoi.)co się stało, czego było świadkiem.

8. ZADBAJMY O POTRZEBY DZIECI
- Tak jak my potrzebujemy porozmawiać z bliskimi, koleżankączy kolegą, nasze dzieci również tego kontaktu potrzebują! Zadbajmy o to! Rówieśnicy są strasznie ważni!
Pamiętajmy o nowych technologiach - to dobry moment, żeby z nich również korzystać.

9. UCZMY SIĘ RAZEM ZDROWYCH NAWYKÓW i bądźmy wzorem do naśladowania. Pokażmy i przećwiczmy, jak myć ręce, jak zasłaniać usta, jak dbać o wypoczynek, odpowiedni sen i dobry nastrój.

10. ZADBAJMY O INNYCH - a może w tej trudnej sytuacji spróbujemy zająć się czymś użytecznym? Może razem z dzieckiem wesprzemy słabszych, którzy potrzebują naszej pomocy (wejdźcie na fan page POMAGAMY SOBIE)

UNIKAJMY:
1. Słuchania własnych lęków! To nie są najlepsi doradcy! Pewnie nie da się tego zupełnie uniknąć, ale przynajmniej ważnych decyzji nie podejmujmy pod wpływem silnych emocji. One na ogół utrudniają nam dostęp do racjonalnego działania.
2. Utożsamiania własnych emocji z emocjami syna czy córki. Dzieci są odrębnymi istotami! Mogą się wprawdzie zachowywać dokładnie jak my, ale powód tego zachowania czy emocja, która za tym stoi, może być już zupełnie inna!
3. Jeśli dziecko w danym momencie nie chce rozmawiać. Uszanujmy to. Przypominamy, że jesteśmy, że jesteśmy na tę rozmowę gotowi, ale czekamy na jego sygnał.
4. Składania obietnic, których nie można dotrzymać.


FAKTY O KORONAWIRUSIE:

• Wiemy, że należy bezwzględnie myć ręce; zwłaszcza po dotknięciu innych osób oraz często dotykanych przedmiotów znajdujących się w miejscach publicznych.
• Wiemy, że bezwzględnie nie należy dotykać nieumytymi dłońmi oczu, nosa i ust.
• Wiemy, że należy bezwzględnie kichać i kaszleć w chusteczkę jednorazową (którą od razu wyrzucamy) lub w zgięcie łokciowe.
• Wiemy, że należy bezwzględnie pozostać w domu, jeżeli czujemy się chorzy.
• Warto unikać zgromadzeń i miejsc publicznych.
• Warto ograniczyć teraz podróżowanie transportem publicznym.
• Dyrektor Lidia Trochym

Drodzy Uczennice i Uczniowie,

W związku z przejściem szkoły w tryb online proszę Was o przestrzeganie kilku zasad bezpieczeństwa.

Moja pierwsza prośba dotyczy powstrzymywania się od słów i zachowań, które mogą zranić innych– zwłaszcza w Internecie.

Aby łatwiej było ci rozpoznać, czy to, co chcesz powiedzieć, może skrzywdzić, wyobraź sobie, że słyszy to rodzic i nauczyciel. Jeśli wiesz, że ich reakcja byłaby negatywna, to powstrzymaj się i głęboko oddychaj. Licz oddechy tak długo, aż się wyciszysz i przejdzie Ci ochota na taki komentarz. W razie wątpliwości spytaj rodzica o opinię.

Moja druga prośba jak już się domyślasz, też dotyczy powstrzymywania się w Internecie: nie ujawniaj swoich prawdziwych danych w Internecie, zdjęcie możesz opublikować dopiero wtedy, gdy wszystkie osoby na nim oraz ich rodzice wyrażą zgodę.

• Bezpieczniej jednak jest nie wrzucać zdjęć osób, nie wchodź na nieznane strony, nie klikaj w linki od nieznajomych osób. Hakerzy tylko na to czekają, nie pobieraj i nie zmieniaj czyichś zdjęć. Coś, co Tobie wydaje się zabawne, dla innych może bardzo źle się skończyć, nie podawaj w Internecie żadnych prywatnych danych – unikaj wszelkich serwisów, wymagających podania numeru PESEL, adresu, nazwiska czy numeru telefonu.dwukrotnie przemyśl, zanim pozwolisz aplikacji na uzyskanie dostępu do Twojej lokalizacji czy treści w telefonie. Ta sama zasada dotyczy korzystania ze stron internetowych – nie klikaj “Akceptuję” czy “Potwierdzam” za każdym razem, kiedy chcesz jak najszybciej dostać się na witrynę internetową. W ten sposób udzielasz zezwoleń na dostęp do wielu informacji – warto najpierw zapoznać się z regulaminem i dokładnie sprawdzić, co akceptujesz, pamiętaj, że stosowanie cyberprzemocy podlega konsekwencjom prawnym.
  
  W czasie wolnym po lekcjach obejrzyj film dla dzieci LINK DO FILMU
• Dyrektor Lidia Trochym